Ποιούς κοινούς κανόνες παραδίδει στους Νόμους ο Πλάτωνας για την ύπαρξη των Θεών, για την πρόνοια, και για την αναλλοίωτη τελειότητα τους

59,15
“Υποστηρίζονται λοιπόν και υποστηρίζονται και από τον Πλάτωνα σε εκείνο το έργο αυτά τα τρία,
ότι δηλαδή υπάρχουν οι Θεοί, ότι προνοούν για όλα, και ότι όλα τα κατευθύνουν σύμφωνα με την
δικαιοσύνη και δεν δέχονται καμία εκτροπή από τα κατώτερα τους.
Είναι λοιπόν φανερό στον καθένα ότι αυτά είναι τα πιο πρωταρχικά από τα θεολογικά δόγματα,
γιατί πιο δόγμα είναι πιο πρωταρχικό από την ύπαρξη των Θεών ή από την αγαθόμορφη πρόνοια
τους ή από την αναλλοίωτη και ακλόνητη δύναμη τους, μέσω των οποίων και παράγουν με έναν
τρόπο ενιαίο τα επόμενα τους και τα διατηρούν ανέπαφα και τα επαναφέρουν προς τον εαυτό τους,
ενώ οι ίδιοι τακτοποιούν τα άλλα, χωρίς οι ίδιοι να υφίστανται τίποτα από τα κατώτερα τους και
χωρίς να μεταβάλλονται και αυτοί από την ποικιλία όσων δέχονται την πρόνοια τους.”

Τα τρία συμπεράσματα είναι:

• Οι Θεοί υπάρχουν
• Οι Θεοί προνοούν για όλα
• Οι Θεοί όλα τα κατευθύνουν με την δικαιοσύνη και δεν δέχονται καμία εκτροπή από τις κατώτερες υποστάσεις.

Ποιός είναι ο θεολόγος κατά τον Πλάτωνα.

Η παρούσα μελέτη είναι βασισμένη στο πρώτο βιβλίο του Πλατωνικού φιλοσόφου Πρόκλου.
Στην μελέτη αυτή καταγράφονται αποσπάσματα του βιβλίου αυτού καθιστώντας τις Πλατωνικές
απόψεις περισσότερο σαφείς.

Ποιός είναι ο θεολόγος κατά τον Πλάτωνα και από που αρχίζει και μέχρι ποιές υποστάσεις ανεβαίνει και με ποιά δύναμη της ψυχής ενεργεί.

12, 10
Ο Πρόκλος αναφέρει τις διάφορες μορφές θεολογίας και τις κατηγορίες των διάφορων θεολόγων.
Αυτοί είναι,
1) αυτοί που ονομάζουν ως “θεούς” τα πρώτα από την φύση τους, ίσως εννοεί τα πρώτα
“αίτια”,
2) αυτούς που θεωρούν μόνο αξιόλογη την υλική υπόσταση της ύπαρξης και θέτουν σε
δεύτερη μοίρα ως προς την ουσία όλα τα είδη των άυλων και χαρακτηρίζουν τις αρχές των
όντων υλικές και την εσωτερική διάθεση μας που τις αναγνωρίζει υλική,
3) αυτούς που εξαρτούν όλα τα υλικά σώματα από τα άυλα και εντοπίζουν την πρωταρχική
ύπαρξη στην ψυχή και τις ψυχικές δυνάμεις, και αποκαλούν θεούς τις καλύτερες ψυχές και
ονομάζουν θεολογία την επιστήμη που ανέρχεται έως αυτές και τις αναγνωρίζει,
4) αυτούς που τα είδη των ψυχών τα παράγουν από μια ανώτερη αρχή και θεωρούν τον νου ως
καθοδηγητή των πάντων, υποστηρίζουν ότι η καλύτερη τελείωση είναι η ένωση της ψυχής
με τον νου και πιστεύουν ότι το διανοητικό είδος της ζωής είναι το πιο πολύτιμο από όλα
και ταυτίζουν την θεολογία με την ερμηνεία της νοητικής ουσίας.