56,15
“η ύπαρξη του Ενός προχωρά από πάνω μέχρι την πιο ασθενή υπόσταση των πραγμάτων.”
Εδώ αναφέρεται ότι το Εν ενυπάρχει εντός όλων των υπάρξεων.
Οι υπάρξεις που εξέχουν στις αρετές είναι πιο κοντά στο Εν.
Ενώ οι υπάρξεις που δρουν χωρίς αρετή είναι πιο απομακρυσμένες από το Εν.
Ωστόσο ακόμη και οι υπάρξεις που είναι απομακρυσμένες από το Εν εντός τους ενυπάρχει το Εν και τους δίνει την υπόσταση τους μέσα στο Γίγνεσθαι.
Επειδή όλες οι υπάρξεις οφείλουν την ύπαρξη τους στο Εν είναι δεκτικές στις αρετές και μπορούν να μεταβληθούν και να πλησιάσουν το Εν ανάλογα την ποιότητα τους.
57,5
“Γιατί όπως τα σώματα με την ίδια την ζωή τους συνδέονται με την ψυχή και όπως οι ψυχές με το
διανοητικό τους μέρος ανάγονται στον καθολικό νου και στην πρωταρχική νόηση, έτσι βέβαια και
τα αληθινά όντα με την δική τους ενότητα έχουν αναχθεί στην υπερβατική Ενότητα και έτσι είναι
αχώριστα από την πρωταρχική αιτία.”
- Για τα θνητά όντα που έχουν σώμα, το σώμα τους συνδέεται με την ζωή
- Η ζωή με την ψυχή.
- Η ψυχή με την διάνοια.
- Η δε δοιάνια τα ανάγει στον ενιαίο και καθολικό νου.
- Τέλος ο νους τα συνδέει με την πρωταρχική νόηση της Ενάδας του νου.
Τα όντως όντα (Θεοί) με την δική τους ενότητα ανάγωνται στην Ενάδα των Θεών η οποία τα συνδέει στο Εν (την πρωταρχική αιτία)
58,15
“Και για να μιλήσω γενικά αυτό συμπεραίνουμε από όλα τα όντα, ότι δηλαδή, αν υπάρχει το Ένα
υπάρχουν και όλα μέχρι και την τελευταία υπόσταση, αν όμως δεν υπάρχει, δεν υπάρχει κανένα
από τα όντα. Είναι λοιπόν αίτιο που δημιουργεί και διασώζει όλα τα όντα το Ένα, πράγμα το οποίο
και ο Παρμενίδης το έβγαλε ως συμπέρασμα στο τέλος του διαλόγου.”
ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΣ 